Wierna - recenzja książki

Wierna 

Tytuł: Wierna

Seria: Niezgodna

Autor: Veronica Roth

Wydawnictwo: Amber

Ilość stron: 377

Recenzja Niezgodnej: Niezgodna

Recenzja Zbuntowanej:Zbuntowana

Veronica Roth jako autor tygodnia: Veronica Roth

  Przez ostatnie dni, gdy czytałem tę książkę myślałem sobie, że ta recenzja nie będzie należała do najbardziej pozytywnych na moim Blogu. Jednakże jak to się mówi ,,Ocenia się po tym jak się kończy'' i tak jest również w tym przypadku.

  Utrzymuje to, że nie będzie to najpozytywniejsza recenzja, ale najgorsza też nie. Zobaczycie dlaczego.

Jeden wybór może Cię zmienić.

  Jeden wybór może Cię zniszczyć.

 Jeden wybór pokaże, kim jesteś.

  Frakcje upadły. Nie ma już miasta, które Tris znała od dziecka. Teraz jest pobojowiskiem i jednym wielkim polem bitwy o władze pomiędzy Bezfrakcyjnymi, którymi dowodzi Evelyn, a tworzącymi się Wiernymi. Szykuję się kolejna rewolucja, której równają się kolejne trupy.

  Tris wraz ze swoimi przyjaciółmi postanawia uciec z miasta, by poznać świat, który czai się za jego znanymi dotąd granicami. Czy ludzie mieszkający na ruinach Chicago są jedynymi na świecie? Jak powstały frakcje i co się stanie kiedy prawda wyjdzie na jaw?

  Z tą książką męczyłem się miesiąc! Z różnych powodów i nie wszystkie są związane z książką, ale kiedy miałem czas ją czytać i zaczynałem to nie miałem na nią ochoty. Często kończyło się tym, że przeczytałem kilkanaście stron. Chciałem ją po prostu mieć za sobą. 

  Jednak jak to napisałem na początku ,,Ocenia się po końcu''. Wczoraj zebrałem się w sobie i kierowałem się postanowieniem. Przeczytałem ostatnie 80 stron. Teraz mogę powiedzieć, że książka jest super chociaż muszę przyznać, że wady ma i to nawet kilka.

  Denerwowały mnie niektóre sytuacje np; to, że Tobias, albo jak ktoś woli - Cztery, zachowywał się czasem jak kobieta w ciąży! W jednym momencie mówił jedno, ale po chwili robił coś co temu przeczyło. Wiąże się z tym również jego tępe myślenie, które doprowadziło do poważnych konsekwencji.

  Z resztą Tris nie była lepsza, bo jej również zdarzały się momenty, w których pokazywała, że jest po prostu, określę to, niemądra. 

  Na prawdę czasami czytając tą książkę rozszerzałem oczy myśląc: ,,Ja pierdziele! Co z nich za idioci'', ponieważ ich zachowanie na prawdę było idiotyczne! Momentami po prostu myślałem, że Pani Roth zaczęła fisiować. (czyt. wariować, odbiło jej. itp)

  Po przeczytaniu całej trylogii stwierdzam, że najlepsza jest pierwsza część, czyli Niezgodna. Jak widać jest to jedna z tych trylogii/serii, w których pierwsza część jest najlepsza, a potem autor... po prostu pisze. Szkoda, na prawdę wielka szkoda, że czytanie tego nie zawsze sprawiało mi tak wielką przyjemność jak bym chciał. 

  Dodatkowo nie miałem wielkiego elementu zaskoczenia, ponieważ oglądając zagraniczny BookTube niespodziewanie poznałem ten straszny spojler i już wiedziałem dlaczego ludzie nie cierpią tej książki.

  Znacie to uczucie kiedy kończycie jakąś serie lub trylogie i kiedy czytacie ostatnie strony albo epilog i wszystko jest takie melancholijne a w waszym sercu rodzi się taki sentyment do tych książek i myślicie sobie: ,,To była dobra historia. Będą ją mile wspominał''? 

  Tak właśnie miałem czytając epilog tej książki, który na prawdę udał się dla Pani Roth.

Spojlery!

  Teraz powiem kilka słów i moich myśli na temat kilku znaczących wydarzeń, więc jeżeli nie czytałeś/aś tej książki i nie chcesz ich jeszcze poznać to radzę przejść do samego końca posta :)

  Pierwszą rzeczą będzie Tobias i ta cała akcja z tym, że jest uszkodzony genetycznie. Rozumiem, że to, że nie jest Niezgodny i ma niby uszkodzone geny mogło nim wstrząsnąć, ale jego zachowanie było na prawdę dziwne! (A normalnie lubię dziwne rzeczy, ale nie w takiej odsłonie!) W jednej chwili mówi, że uszkodzenie genetyczne nie istnieje czy coś w tym stylu, (wybaczcie już nie jestem pewny na 100%) a potem robi coś przeczącego tym słowom, mianowicie bierze udział w akcji, która ,,niby'' na celu ma wykradzenie serum prawdy czy pamięci (już mi się myli) żeby ludzie z Agencji jej posmakowali co w końcowym skutku ma sprawić, że nie to czy niby masz uszkodzone czy czyste geny nie miało znaczenia. Czy ma to sens?! No powiedzcie mi. Ja rozumiem sytuacje, flustrację i ten szok po dowiedzeniu się prawdy, ale ludzie bez przesady.

  Drugą sprawą jest śmierć Tris. Czy wy też uważacie, że jej śmierć była taka piękna? (od razu kojarzy mi się to z lekcjami na polaku o ,,Kamieniach na szaniec'' i słowach ,,umieli pięknie żyć i pięknie umierać.'') Poszła za brata za pewną śmierć. Nie chciała pozwolić, by umarł i myślała, że przeżyje serum śmierci, a przynajmniej chciała to sobie wmówić, że da rade je przezwyciężyć. (Tak jest w moim odczuciu). To jak widziała matkę, gdy umierała. To, że oddała życie w słusznej sprawie, a nie tak jak podczas Zbuntowanej, gdy każda sytuacja, w której mogła umrzeć była dla niej słuszna. Poświęciła się ,,dla wyższych celów'' jak to mówili. Wiedziałem, że umrze jeszcze zanim czytałem tą książkę i wtedy - nie powiem, że nie - wstrząsnęło to mną. Może po części dla tego, że w tego typu literatury młodzieżowej autorzy zwykle nie zabijają głównych bohaterów, ale jak możemy wnioskować np; z Igrzysk Śmierci, wszystkich wokół. 

Koniec Spojlerów!

Napiszcie mi w komentarzach jakie są wasze odczucia na temat tej książki.

Wasze komentarze są dla mnie bardzo ważne, więc nie krępować się :)

Dziękuję wydawnictwu Amber za możliwość przeczytania tej książki i za ufundowanie egzemplarze do konkursu, który obył się już jakiś czas temu.

 Pamiętajcie, że widzimy się codziennie na portalach społecznościowych. Możecie pisać również do mnie wiadomości mail'owe.

Wszystko znajdziecie tutaj:

Kontakt

Przepraszam was, że recenzja jest tak późno. Nie miałem nawet za bardzo czasu na jej napisanie. W każdym razie tak jak obiecałem jest dzisiaj, mimo że po 22.00.