Eleonora & Park - recenzja książki

Tytuł: Eleonora & Park 
Autor: Rainbow Rowell
Ilość stron: 356
Wydawnictwo: Otwarte (moondrive)

* Dwoje outsiderów

Jedna opowieść *

eleonora... rude włosy, dziwne ciuchy. Uważa Romea i Julię za bogate dzieciaki, które dostawały wszystko, co chciały. Najbardziej nie lubi weekendów, bo spędza je bez niego.

park... Dobrze mu w czerni. Denerwuje się, gdy musi prowadzić samochód w obecności taty. Uwielbiam imię Eleonory i nie skróciłby go ani o sylabę. 

Tocząca się w ciągu jednego roku szkolnego opowieść o dwójce nastolatków dość mądrych, by zdawać sobie sprawę, że pierwszej miłości prawie nigdy nie udaje się przetrwać, ale na tyle odważnych, by dać jej szanse. Historia Eleonory i Parka. Innej dziewczyny zakochanej w swoim głupim Azjacie. 

Ta książka spowodowała wielki szał w polskiej sferze książkowej. Praktycznie każdy chciał ją mieć, a znalezienie o niej złej opinii było nie lada wyzwaniem. Mnie również to nie ominęło, ponieważ Eleonora i Park po prostu musieli trafić do mojej biblioteczki, jak też się stało.

Wydaje mi się, że historia Eleonory i Parka jest powszechnie uznana za bardzo słodką opowieść o dwójce nastolatków. Nie pamiętam żebym przed przeczytaniem książki słyszał jakieś inne opinie niż te, które mówią jak przesłodka ona jest, jednak kiedy sam czytałem, zacząłem się zastanawiać, dlaczego wszyscy tak mówią? 

Oczywiście zgadzam się, że to jak oni się w sobie zakochują jest bardzo słodkie, na początku nieśmiałe i niewinne, jednak w tej powieści są zawarte również inne kwestie, o których warto wspomnieć. 

Na pewno jest prawdziwa pod względem zastraszania Eleonory. Dziewczyna, która była inna. Miała rude włosy, nie była najszczuplejsza, nosiła dziwne ubrania, zachowywała się inaczej. Ludzie nie lubią tych, którzy są inni niż cała reszta, co mnie osobiście strasznie denerwuje, bo czy to nie o to chodzi, aby mieć indywidualną osobowość, a nie wpasowywać się pod innych? Jednak ten temat będę musiał bardziej poruszyć przy recenzji innej książki.

Już na samym początku dowiadujemy się, że na końcu książki nie będzie Happy End'u. Wiem, że dla niektórych osób jest to coś złego, bo to spojleruje zakończenie, ale ja osobiście lubię takie zabiegi. Podobnie jest w Hopeless. Najpierw widzimy efekty, a potem stopniowo dowiadujemy się co je spowodowało i jak do tego doszło lecz wtedy mamy już inne spojrzenie na sytuację. Dla mnie jest to świetne. 

Eleonora & Park są jak gorzka czekolada. Gorzka, jednak wciąż czekolada. Niewątpliwie jest to słodka opowieść, która zawiera w sobie również poważniejsze kwestie dotyczące zastraszania i problemów rodzinnych. Uważam, że jest to wspaniała powieść. 

Warto wspomnieć, że jej akcja dzieję się w latach 80 dwudziestego wieku. Możemy to poczuć chociażby po tym, że używano wtedy kaset oraz walkman'ów. 

Bardzo podoba mi się słynny już tekst Eleonory na temat Romea i Julii: 

- Romeo i Julia to dwójka bogatych dzieciaków, które zawsze dostawały wszystko, czego zapragnęły. A teraz wydaje się im, że pragną siebie nawzajem.

- Kochają się... - powiedział nauczyciel, łapiąc się za serce. 

- Nawet się nie znają. - odparła (...)

Szekspir nabija się z miłości.

W jednym muszę się z nią zgodzić, ponieważ kiedy czytałem książki typu Balladyny, Antygony i kiedy ktoś był w stanie wygłaszać miłosne poematy, na temat zmarłej dziewczyny, którą zobaczył pierwszy raz leżącą pośród krzaków malin nie oddychającą, nie mogłem tego pojąć. Dla mnie to jest co najmniej trochę chore i niepokojące.  

A jakie jest wasze zdanie na temat tej powieści? Podzielcie się swoją opinią w komentarzach :)

Zobacz także: 

A tymczasem...

CZYTELNICZEGO DNIA ŻYCZĘ!